Spektakle

"Królowa Śniegu” to kolejny ukłon w stronę lekturowej klasyki H.Ch Andersena w opracowaniu Marka Kopczyńskiego. W realizacji nie zabrakło śniegu, który wspaniale uzupełnił klimat scenografii. Zachowana została kolejność wydarzeń, a dla rozbawienia publiczności pojawiły się również akcenty regionalne. Piosenki szybko wpadają w ucho i już po pierwszym refrenie kolejne śpiewają wszyscy widzowie. Hitem jest tytułowa piosenka zostająca na długo w pamięci widza - Królowa śniegu, śniegu królowa, sople na palcach, czapa lodowa. Premiera - 06.12.2009.

Spektakl zrealizowany pod kierownictwem Marka Kopczyńskiego oparty jest na znanej szkolnej lekturze, wierszu Juliana Tuwima. Fabuła utworu Tuwima pozwoliła zbudować zaskakująco rzeczywistą scenografię , np. prawdziwą lokomotywę, a w jej wagonach pasażerowie, stół i szafa, banan, armata, fortepian i oczywiście grubasy. To jeszcze nie wszystko. Kopczyński nie zapomniał też o sympatycznych zwierzakach. Żyrafa, niedźwiedź, słoń, świnka, koń oraz krowa w łatwo wpadających w ucho piosenkach opowiedzą wszystko o sobie. Zarówno dla dzieci i dla dorosłych najnowsza sztuka to sympatyczne spotkanie z lekturową klasyką literatury oraz śpiewająca lekcja muzyki i przyrody jednocześnie. W przygotowaniu spektaklu wzięło udział blisko 30 osób. Na scenie zobaczymy 14 wspaniałych postaci - lalek. Wśród wykonawców piosenek widzowie rozpoznają białogardzką wokalistkę Jolę Tubielewicz. Spektakl trwa około 50 minut. Premiera: maj 2009 r.

Akcja sztuki rozgrywa się w Domku Kata w Koszalinie. Bezwzględny książę Mściwek skazuje każdego, kto mu podpadnie. Wśród nieszczęśliwców znajdują się sprzedawca zegarków Antoni Sprężynka, pianista Fryderyk Czuprynka i nadworny malarz Pędzolini. Mściwek naciska guzik, zapadnia się otwiera i skazani wpadają w tunel ssąco-tłoczący wprost do domku Kata. A tam Kat ma wykonać bezwzględny wyrok, ale czy go wykona? Zobaczycie, co wspólnie z pająkiem Pajęczakiem III wymyśli młody kat, który krzywdy nikomu by nie zrobił. Podpowiedź padnie z ust tajemniczych postaci Latających Głów.
„Kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada” – ta prawda stara jak świat jest puentą bajki. Atutem sztuki jest piosenka przewodnia „Pająk Dance”, którą dzieci potrafią zanucić już po pierwszym wysłuchaniu. Premiera - kwiecień 2006. 

W obrębie starego miasta w Białogardzie istnieją podziemne korytarze, a na głównym rynku, gdzie stoi ratusz, rozgrywa się akcja sztuki. Zajazd Longina Liczykrupy przyjmuje gości z Francji, Włoch i Niemiec - kupców podróżujących szlakiem solnym i bursztynowym. Przebiegły Liczykrupa okrada w nocy kupców i chowa łupy do w swojego kuferka w piwnicy. Ale Duszek Puszek pilnujący podziemi wraz z przyjacielem Szczurkiem Pazurkiem odkrywają jego sekret i szykują Liczykrupie niezłego psikusa.
Rytmiczne piosenki, a wśród nich pouczająca piosenka „Ucz się języków” i hit „Jestem Szczurek, Szczurek Pazurek, kto się boi myszy, ten zostanie łysy”, na długo zostają w pamięci i na ustach widzów rozbawionych bajką. Premiera - kwiecień 2006.

W Białogardzie jest Góra Zamkowa zwana przez ludzi od dawna Górą Śmierci. Tam dzieje się akcja bajki. Miasto przeżywa marazm, bo kuzyni Genowefy Kostuchy – Milczek, Głąbek i Nierobek, urzędujący na zamku, posypali Białogard „Proszkiem Niemocy”. Miejscowi sprzedawcy – rzeźnik Słoninka, piekarz Rogalski i mleczarka Mleczkowska -zamykają swoje kramy. Nikomu nic się nie chce. Wszyscy mają tylko jeszcze siłę śpiewać ulubioną piosenkę „Bida, bida , bida wszędzie”. Jedynym, który może ocalić miasto, jest uczeń szewca, niejaki Bolko. Jednak kuzyni chcą go zgładzić. Wysyłają więc paczkę, a w niej zatrutą kaczkę Kwaczkę, którą szewc ma zjeść. Ale Bolko zaprzyjaźnia się z kaczką, a ona zdradza mu, co jest „piętą achillesową” kuzynów. Czy uda się ocalić miasto i wypędzić Milczka, Głąbka i Nierobka? O tym dowiecie się na końcu.
Przebojowe piosenki towarzyszą bohaterom, a wśród nich hit „Kwa, kwa, kwa, kaczka wcale nie jest zła”. Premiera - kwiecień 2005. 

Kolejna produkcja z cyklu bajek regionalnych. Łęczno to wioska znana w całej Europie dzięki bocianom, które licznie się w niej zadomowiły. Scenariusz bajki powstał w oparciu o krótkie opowiadanie uczniów szkoły w Stanominie. Jej autor rozwinął wątki i nazwał postaci. Durnegunda, Cielestyna i Łysabela - wiedźmy z bagien – znudzone swoimi dotychczasowymi psotami, uprowadzają Joasię, córkę kowala. Zrozpaczeni mieszkańcy wioski szukają rady u pustelnika, a żaba zmieniona w kota pomaga rozprawić się z czarownicami. Dzięki zebranym ziołom pustelnik przygotowuje miksturę, którą kowal skrapia wiedźmy. Jej cudowne działanie sprawia, że zmieniają się one w bociany. Piękne piosenki rozbawiają dziecięcą publiczność, a hitem jest utwór „Miau, miau, kot sobie radę dał”. Premiera - kwiecień 2004.